Paul McCartney i Nancy Shevell zaręczyli się

Wybranką członka legendarnej grupy The Beatles jest 51-letnia bizneswoman, z którą 68-letni McCartney spotyka się od czterech lat.
Informację o zaręczynach znanego muzyka z Nancy Shevell potwierdził jego rzecznik, Stuart Bell. Na razie nie jest znana data ślubu.
Przyszła, żona artysty była żoną amerykańskiego adwokata Bruce’a Blakemana. Nancy Shevell zasiada w zarządzie władz nowojorskich władz transportowych i jest wiceprezesem rodzinnego biznesu.

Wideo – Paul McCartney i Nancy Shevell
Biografia Paula
James Paul McCartney (ur. 18 czerwca 1942 roku w Liverpoolu w Anglii) – brytyjski kompozytor, multiinstrumentalista i piosenkarz, kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego. Znany głównie jako członek grupy The Beatles. Był członkiem spółki kompozytorskiej Lennon/McCartney, która odniosła największy sukces w historii muzyki i miała ogromny wpływ na innych twórców[1]. Po rozpadzie „bajecznej czwórki” wraz z żoną, Lindą McCartney, założył zespół Wings. Po jego rozwiązaniu z powodzeniem kontynuował karierę solową. Paul jest zdobywcą wielu prestiżowych nagród.
McCartney także jest kompozytorem muzyki filmowej, poważnej oraz elektronicznej. Katalog jego piosenek jest bardzo obszerny. Znany jest także z częstych udziałów w projektach charytatywnych. Jest wpisany w Księdze Rekordów Guinnessa jako muzyk i kompozytor, który osiągnął dzięki ponad 60 złotym płytom i setkom milionów sprzedanych płyt największy sukces w historii[2]. Piosenka Yesterday jest najczęściej graną przez innych artystów piosenką w historii. Jest to także najczęściej grana piosenka w amerykańskich mediach – ponad 7 milionów razy[3]. Piosenka Mull of Kintyre, którą napisał w 1977 roku będąc w zespole Wings, była pierwszym singlem sprzedanym w ponad 2 milionowym nakładzie w Wielkiej Brytanii. Pozostał on najlepiej sprzedającym się singlem aż do 1984 roku.
Firma MPL Communications, której właścicielem jest McCartney, posiada prawa autorskie do ponad 3 tysięcy piosenek. W katalogu znajdują się m.in.: wszystkie piosenki napisane przez Buddiego Holliego oraz musicale Guys and Dolls, Grease, A Chorus Line.
Paul jest także malarzem, obrońcą praw zwierząt, wegetarianinem, nauczycielem muzyki, aktywistą w kampaniach przeciw minom lądowym, wybijaniu fok i długu trzeciego świata.
McCartney otrzymał odznaczenie (MBE) w 1965 roku i był pasowany w 1997 roku.
Został uznany za jednego ze 100 żyjących geniuszy, opracowanej na podstawie e-mailowego sondażu firmy konsultingowej Creators Synectics[4].
Dwukrotnie wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame – w 1988 wraz z The Beatles i w 1999 jako artysta solowy[5].
Dzieciństwo i lata młodzieńcze: 1942-1957
James Paul McCartney urodził się w szpitalu „Walton General Hospital” w Liverpoolu, gdzie wcześniej pracowała jako pielęgniarka na oddziale położniczym jego matka Mary[6]. Ma brata Michaela urodzonego 7 stycznia 1944 roku[7]. McCartney został ochrzczony w obrządku rzymskokatolickim aczkolwiek wychowany był bezwyznaniowo ze względu na fakt, iż matka była katoliczką a ojciec (James 'Jim’ McCartney) protestantem nastawionym agnostycznie[7]. Podobnie jak wielu mieszkańców Liverpoolu McCartney ma korzenie irlandzkie[8]. Jego dziadek ze strony matki- Owen Mohin/Mohan urodził się w Tullynamalrow w hrabstwie Monaghan w Irlandii i poślubił Mary Theresa Danher z Toxteth, Liverpool w 1905.[7]
The Quarrymen i the Silver Beatles: 1957-1960
Piętnastoletni McCartney spotkał Lennona i The Quarrymen w Woolton na festynie dobroczynnym 6 lipca 1957[9]. W początkach ich przyjaźni, ciotka Lennona, Mimi Smith nie akceptowała McCartneya ponieważ był, jak to określiła, „klasą robotniczą” i nazywała go „małym przyjacielem Johna”[10]. Ojciec McCartneya powiedział synowi, że Lennon „wpakuje go w kłopoty”, jednak w późniejszym czasie pozwolił The Quarrymen odbywać próby w swoim salonie przy 20 Forthlin Road.[11][12]
McCartney z Lennonem współpracowali ściśle i wspólnie stworzyli wiele piosenek. To on przekonał Lennona, żeby pozwolił Harrisonowi przyłaczyć się do the Quarrymen mimo początkowej niechęci Lennona (ze względu na młody wiek Harrisona) kiedy Lennon usłyszał jak Harrison gra na próbie w marcu 1958.[13] Harrison dołączył do grupy jako gitarzysta prowadzący, w następnej kolejności dołączył kolega Lennona ze szkoły plastycznej, Stuart Sutcliffe, na basie, z którym McCartney później sprzeczał się o jego umiejętności muzyczne[14][15]. Do maja 1960 wypróbowali kilka nazw, w tym The Silver Beatles (i zagrali trasę z Johnny Gentle, w Szkocji). The Beatles zmienili nazwę grupy na występ w Hamburgu, w sierpniu 1960.[16][17]
McCartney w The Beatles: 1960-1970
Osobny artykuł: The Beatles
Solo i Wings
Osobny artykuł: Wings
W latach 1971-1981 był liderem zespołu Wings. Po rozpadzie zespołu nadal prowadził działalność koncertową, wydał także wiele nowych płyt.
14 czerwca 2008 roku wystąpił w Kijowie. 3 czerwca 2010 r. za całokształt twórczości w dziedzinie muzyki popularnej z rąk prezydenta USA Baracka Obamy odebrał nagrodę im. Gershwinów przyznawaną przez Bibliotekę Kongresu Stanów Zjednoczonych[18].
źródło: Wikipedia (autorzy, na licencji CC-BY-SA 3.0)
Dyskografia
Osobny artykuł: dyskografia The Beatles
Albumy
Autorzy:
kolorem zielonym: Wings
kolorem czerwonym: Paul McCartney & Wings
kolorem białym: solowy album
*-Paul McCartney podpisał się pseudonimem Percy „Thrills” Thrillington
**-Paul McCartney podpisał się pseudonimem The Fireman

Single
Solo
1971
„Another Day”/”Oh Woman Oh Why” #2 UK, #5 US
„Back Seat of My Car” (z Lindą McCartney) #39 UK
„Eat at Home” (z Lindą McCartney) (wydany tylko w Europie, Australii i Japonii)
„Uncle Albert/Admiral Halsey” (z Lindą McCartney) #1 US
1979
„Wonderful Christmastime” #6 UK
1980
„Coming Up” #2 UK, #1 US (wersja koncertowa)
„Waterfalls” #9 UK
„Temporary Secretary”
1982
„Ebony and Ivory” (ze Steviem Wonderem) #1 UK, #1 US
„Take It Away” #15 UK, #10 US
„Tug Of War” #53 UK #53 US
„The Girl Is Mine” (z Michaelem Jacksonem) #8 UK, #2 US
1983
„Say Say Say” (z Michaelem Jacksonem) #2 UK, #1 US
„Pipes of Peace” #1 UK (w USA wydany jako strona B „So Bad”)
„So Bad” #23 US (w Wielkiej Brytanii wydany jako strona B „Pipes of Piece”)
1984
„No More Lonely Nights” #2 UK, #6 US
„We All Stand Together” (z The Frog Chorus) #3 UK
1985
„Spies Like Us” #13 UK, #7 US
„We All Stand Together” #32 UK
1986
„Press” #25 UK, #21 US
„Pretty Little Head” #76 UK
„Stranglehold” #81 US
„Only Love Remains” #34 UK
1987
„Once Upon a Long Ago” #10 UK
1989
„Ferry Cross the Mersey” (z the Christians, Hollym Johnsonem, Gerrym Marsdenem i Stock Aitken Waterman) #1 UK
„My Brave Face” #18 UK, #25 US
„This One” #18 UK #94 US
„Figure of Eight” #42 UK #92 US
„Party Party”
„Ou Est Le Soleil?”
„We Got Married”
1990
„Put It There” #32 UK
„Birthday” #29 UK
„All My Trials” #35 UK
1991
„The Long and Winding Road” (wydany w Europie poza Wielką Brytanią)
„Let It Be”
1992
„Hope of Deliverance” #18 UK #83 US
1993
„C’mon People” #41 UK
„Off the Ground”
„Biker like an Icon” (wydany w Europie poza Wielką Brytanią)
1997
„Young Boy” #19 UK
„The World Tonight” #23 UK #64 US
„Beautiful Night” #25 UK
1999
„No Other Baby/Brown Eyed Handsome Man” #42 UK
2001
„From A Lover To A Friend” #45 UK
„Freedom” #97 US
2004
„Tropic Island Hum/We All Stand Together” #21 UK
„Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” (z U2) #48 US
2005
„Fine Line” #20 UK
„Jenny Wren” #22 UK
2007
„Ever Present Past” #110 US
„Dance Tonight”
Z zespołem Wings
1972
„Give Ireland Back to the Irish” #16 UK, #21 US
„Mary Had a Little Lamb”/”Little Woman Love” #9 UK, #28 US
„Hi, Hi, Hi” #5 UK, #10 US
1973
„My Love” #9 UK, #1 US
„Live and Let Die” #7 UK, #2 US
„Helen Wheels” #12 UK, #10 US
1974
„Mrs Vandebilt” (wydany w Europie z wyjątkiem Wielkiej Brytanii)
„Jet” #7 UK, #7 US
„Band on the Run” #3 UK, #1 US
„Junior’s Farm” #16 UK, #3 US
„Sally G” #17 US
1975
„Listen to What the Man Said” #6 UK, #1 US
„Letting Go” #41 UK #39 US
„Venus and Mars/Rock Show” #12 US
1976
„Silly Love Songs” #2 UK, #1 US
„Let ’em In” #2 UK, #3 US
1977
„Maybe I’m Amazed” #28 UK, #10 US
„Mull of Kintyre”/”Girls School” #1 UK; #33 US
1978
„With a Little Luck” #5 UK, #1 US
„I’ve Had Enough” #42 UK; #25 US
„London Town” #60 UK; #39 US
1979
„Goodnight Tonight” #5 UK, #5 US
„Old Siam, Sir” #35 UK
„Getting Closer” #20 US
„Arrow Through Me” #29 US
„Getting Closer”/”Baby’s Request” #60 UK
Dyskografia Paula McCartneya [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2011-01-22 09:46Z [dostęp: 2011-05-09 17:00Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dyskografia_Paula_McCartneya&oldid=25067911
Biografia Nancy