Ania Dąbrowska i Paweł Jóźwicki

Ania i Paweł są parą od 2002 r. Poznali się przy okazji pierwszej edycji Idola.

– Józek bardzo często zarzuca mi, że w związku jestem nieobecna – mówi. Czym to się objawia? – Niby siedzę obok, ale myślami jestem gdzieś indziej, zawieszam się w swoim świecie. Daję mu za to dużo wolności, jestem tolerancyjna, niezaborcza. Tyle że Józek aż tyle przestrzeni nie potrzebuje, wolałby widzieć mnie bardziej zaangażowaną – mówi w wywiadzie dla Twojego Stylu.

Anka wydała mi się zamknięta w sobie, dumna i harda, co spowodowało, że od razu chciałem ją poznać! – wspomina Paweł Jóźwicki. Ania Dąbrowska startowała w telewizyjnym „Idolu”. To było 10 lat temu. – Miała też niesamowity głos, ale dziewczyn z niesamowitym głosem jest na pęczki – dodaje Józek. Zobaczył ją na ekranie i błyskawicznie zorganizował warsztaty dla uczestników programu, bo wiedział, że Ania na nich będzie. Natychmiast zostali parą. W pracy i życiu. Początki? Koszmar. Nieustanne kłótnie. On trzaska drzwiami. Ona non stop płacze. On przeprasza. Zgoda jest, ale na krótko. – O tę samą rzecz potrafimy się kłócić sto razy. Jesteśmy wyjątkowo odporni na siebie – wyjaśnia Józek. – Mam mnóstwo powodów, by się wściekać na Józka. On zawsze służy dobrymi radami, których nie znoszę! Do tego nie może znieść mojego gustu. Ja jestem zwykłą popową dziewczyną, którą on przez lata próbował na siłę naginać do swojego wyobrażenia. Od początku wiedziałam, że łatwo nie będzie. To choleryk. Musiałam walczyć o siebie. I nadal to robię. Spędzamy z sobą całe dnie, ale w naszym związku nie ma domowego ciepełka, kapci ani oglądania telewizji. Nie grozi nam, że staniemy się niczym brat i siostra – dodaje. Józek złości się, że Ania ma słomiany zapał i niczego nie doprowadza do końca. I że nie okazuje uczuć. Za to podoba mu się, że Ania nie wykorzystuje swojej pozycji ani nie gwiazdorzy.

Z powodu muzycznej niezgodności charakterów ustalili zasadę: w domu nie rozmawiają o muzyce. – Gdy robi się ciężko, straszę go, że zerwę wszystkie kontrakty, zbiorę manatki i znajdę sobie nowego menedżera – przyznaje Ania. – Rzeczywiście, przed wydaniem ostatniej płyty Anki „Bawię się świetnie” zastanawiałem się, czy nie będzie lepiej, gdyby zajął się nią ktoś inny – potwierdza Józek. W historii ich związku jest kilka rozstań. Idą jednak do przodu. Mają dwuletniego syna Stasia, wiosną przyjedzie na świat ich drugie dziecko. – Jestem maksymalnie skupiony na Staśku. Kiedy odkryłem, że kręci go zamykający się szlaban, codziennie przed pracą jeździłem z nim na przejazd kolejowy i gapiliśmy się na ten szlaban. Anka jest od edukacji, ja od spełniania życzeń – mówi Józek. Przyznaje, że Ania i ich syn bardzo go zmienili. – Złagodniałem. Nie wydzieram się na wszystkich dookoła, tylko na niektórych. Nie jestem już tym samym gościem co kiedyś – śmieje się Józek. I dziwi go, że Anka potrzebuje przestrzeni. Marzy o wyjeździe na wakacje z przyjaciółką, bez niego, bez dziecka. A on nie wyobraża sobie, żeby miał gdzieś pojechać sam. – Samotność jest interesująca artystycznie! Chociaż jak zostaję sama na dwa dni, to zaczynam wariować – mówi Anka. Nie mają ślubu, ale wiedzą, że to związek na całe życie. – Kredyt na mieszkanie łączy trwalej niż małżeńska przysięga! Wiem, to mało romantyczne, ale gdy kupiliśmy dom, uświadomiłam sobie, że czas swobodnego randkowania dobiegł końca – śmieje się Ania. Józek robi jej czasem wyrzuty, że za dużo wydaje. – Uważam to za kompletnie niestosowne, ale nie mogę go tego oduczyć! Józek jest oszczędniejszy niż ja, może dlatego, że zdążył się już nacieszyć pieniędzmi – ripostuje Ania.

– Brakuje mi w naszym związku komplementów – przyznaje Józek. – Anka nie potrafi przyjmować pochwał. Wiele osób, które poznały Ankę, uważa ją za naburmuszoną pannę. Nie jestem zwolennikiem głaskania z byle powodu, ale przez te wszystkie lata nazbierało mi się sporo powodów, by być z niej dumnym. Nie mogę jej tego powiedzieć, bo umarłaby ze wstydu. Strasznie mnie wkurza ta dziewczyna…
źródło: elle.pl

Biografia Ani

Anna Monika Dąbrowska, znana też jako Ania (ur. 7 stycznia 1981 w Chełmie) – polska wokalistka wykonująca muzykę z pogranicza popu i soulu, a także osobowość telewizyjna. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV[1].

Ania zadebiutowała w 2004 roku albumem Samotność po zmierzchu, który zdobył wysokie uznanie krytyki i publiczności. Wydawnictwo Kilka historii na ten sam temat z 2006 roku było pierwszym albumem piosenkarki nawiązującym do tradycji polskiej muzyki lat 60.[2] Styl retro stał się znakiem rozpoznawczym jej twórczości. Ania wydała dotąd cztery albumy, z których większość uzyskała status platynowej płyty. Jest jedną z najpopularniejszych polskich piosenkarek, a także jedną z najczęściej nominowanych artystek do Nagrody Muzycznej Fryderyk[3]. Łączna sprzedaż jej płyt w Polsce przekroczyła liczbę 200 tys. egzemplarzy[4].

W 2011 roku wraz z Katarzyną „Kayah” Rooijens, Andrzejem Piasecznym i Adamem „Nergalem” Darskim objęła funkcję jurora w programie The Voice of Poland, którego premiera odbyła się we wrześniu tego samego roku na antenie stacji telewizyjnej TVP2[5].

Ania rozpoczęła edukację muzyczną jako nastolatka. Będąc w liceum, uczyła się jednocześnie w szkole muzycznej w klasie kontrabasu[6]. Przez pewien okres grała również na gitarze basowej. Była wokalistką zespołu 4 Pory Roku, z którym brała udział w konkursach muzycznych. Występowała m.in. na Festiwalu Poezji Śpiewanej i Festiwalu Piosenki Francuskiej.

Pierwszy raz szerszej publiczności pokazała się w 2002 roku w programie rozrywkowym Idol. Zajęła w nim 8. miejsce. W tym samym roku współpracowała z Andrzejem Smolikiem i Krzysztofem Krawczykiem, nagrywając chórki do ośmiu piosenek na płytę Krawczyka …bo marzę i śnię. W 2003 roku została zaproszona do udziału w Projekcie SI 031, w ramach którego udzieliła się wokalnie w trzech piosenkach i wzięła udział w nagraniu teledysku „Trzynastka”.

Na początku 2004 roku wydała swoją pierwszą płytę, zatytułowaną Samotność po zmierzchu, która została wyprodukowana przez Bogdana Kondrackiego. Album dostał bardzo dobre recenzje, a jego premierę poprzedzał singel „Tego chciałam”, który stał się sporym przebojem. W tym samym roku piosenkarka wystąpiła na festiwalu w Opolu z utworem „Glory”. Kolejne single, „Charlie, Charlie” i „Inna”, umocniły pozycję piosenkarki na polskim rynku muzycznym, a dzięki wysokiej sprzedaży debiutancka płyta jesienią uzyskała status złotej[7]. za sprzedaż ponad 40 tys. egzemplarzy[8].

W 2005 roku wokalistka zdobyła nagrodę As EMPiKu[9] oraz trzy Fryderyki[10]. Dzięki wysokiej sprzedaży debiutanckiego albumu wystąpiła w ścisłej czołówce festiwalu TOPtrendy. Wykonała wówczas trzy piosenki: „Tego chciałam”, „Tylko słowa zostały” i „Charlie, Charlie”.

W 2006 roku udzieliła się wokalnie na albumie Unhappy Songs projektu Silver Rocket. Gościnnie pojawiła się też w dwóch teledyskach z tej płyty. W październiku, ponad dwa lata po debiucie, ukazał się drugi album Ani, zatytułowany Kilka historii na ten sam temat. Był on nawiązaniem do polskiej muzyki popularnej przełomu lat 60. i 70. XX wieku[6], co podkreślał także image wokalistki. Pierwszym singlem promującym album została piosenka „Trudno mi się przyznać”, która zdobyła dużą popularność. Sukcesem okazał się także kolejny singel, „Czekam…”, wydany na początku 2007 roku. Płyta dostała bardzo przychylne recenzje i osiągnęła jeszcze większy sukces niż poprzednia, uzyskując już 1,5 miesiąca po premierze miano platynowej[11] i rozchodząc się w ilości 50 tys. sztuk[8].

Potwierdzeniem sukcesu drugiej płyty był występ artystki na festiwalu TOPtrendy 2007. W tym samym roku zdobyła nagrodę w kategorii Album Roku podczas gali Eska Music Awards. Była także nominowana do nagrody MTV Europe Music Award jako najlepszy polski wykonawca. W październiku tego samego roku Ania rozpoczęła trasę koncertową, która zbiegła się z wydaniem dwupłytowej reedycji albumu Kilka historii na ten sam temat.

16 czerwca 2008 roku ukazała się trzecia płyta artystki, W spodniach czy w sukience?, nad którą pracowali między innymi Leszek Możdżer oraz Daniel Bloom. Krążek, podobnie jak poprzedni, nawiązywał do tematyki retro i lat 60., choć był bardziej zróżnicowany stylistycznie. Album okazał się sukcesem komercyjnym (po czterech dniach uzyskał status złotej płyty, ostatecznie pokrywając się platyną[11]), a także artystycznym, choć opinie krytyków na temat płyty były podzielone. Na pierwszy utwór promujący album wybrano „Nigdy więcej nie tańcz ze mną”. Nagranie to odniosło duży sukces na listach przebojów, a w sierpniu z tą piosenką artystka wzięła udział w konkursie na Polski Hit Lata podczas Sopot Hit Festiwal[12]. Drugim singlem został utwór „W spodniach czy w sukience”. Ania Dąbrowska wzięła udział w reżyserii obydwu teledysków. Ten album również przekroczył nakład 50 tysięcy sztuk[13].

W 2009 roku Ania otrzymała osiem nominacji do Fryderyków 2009, choć ostatecznie nie zdobyła żadnej statuetki[14]. W czerwcu wystąpiła na festiwalu TOPtrendy 2009, plasując się na 3. miejscu wśród artystów, którzy w poprzednim roku sprzedali najwięcej płyt. Po raz czwarty otrzymała też nominację do nagrody MTV w kategorii Najlepszy Polski Wykonawca. Tego samego roku Ania nawiązała współpracę z francuską grupą Nouvelle Vague, z którą nagrała cover „Johnny and Mary” Roberta Palmera. Utwór ten pojawił się na polskiej edycji albumu 3 Nouvelle Vague[15]. Jesienią ukazał się też singel „Nigdy nie mów nigdy”, promujący film o tym samym tytule, którego reżyserem jest Wojciech Pacyna.

W kwietniu 2010 odbyła się premiera czwartego albumu, zatytułowanego Ania Movie. Znalazły się się na nim covery piosenek z klasycznych filmów i seriali. Według zapowiedzi, była to ostatnia płyta Ani Dąbrowskiej utrzymana w stylu retro[16]. Album okazał się kolejnym dużym sukcesem wokalistki, utrzymując się przez 7 tygodni z rzędu na szczycie listy OLiS[17] i przekroczył nakład 50 tys. zestawów[18][13]. Pierwszy teledysk powstał do piosenki „Bang Bang (My Baby Shot Me Down)” z repertuaru Cher. Planowana na wiosnę trasa promocyjna została przesunięta na jesień i zimę 2010 z powodu katastrofy pod Smoleńskiem oraz stanu zdrowia piosenkarki[19].

W 2012 roku artyska wystąpiła na solowym albumie Dziecko szczęścia Krzysztofa „Kielicha” Kieliszkiewicza, basisty zespołu Lady Pank. Ania zaśpiewała w piosence „Niebieski parasol”[20]. W listopadzie 2012 ukazał się drugi album studyjny Ani Wyszkoni, Życie jest w porządku, na którym znalazł się skomponowany przez nią oraz Jakuba Galińskiego i Olka Świerkota utwór „Powietrze”.

Życie prywatne
Piosenkarka od 2002 roku związana jest z Pawłem Jóźwickim. 26 lipca 2010 roku urodził się syn pary, Stanisław[21].
Studiowała psychologię w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.

źródło: Wikipedia (autorzy, na licencji CC-BY-SA 3.0)

Albumy studyjne

Single

• A^ Utwór „I See” ukazał się tylko na specjalnej edycji albumu Samotność po zmierzchu.
• B^ „Glory” i „Nie ma nic w co mógłbyś wierzyć” zostały wydane razem na jednym, podwójnym singlu.
• C^ „Johnny and Mary” oraz „Nigdy nie mów nigdy” ukazały się tylko na dwupłytowej edycji albumu Ania Movie.

Występy gościnne

źródło: Wikipedia (autorzy, na licencji CC-BY-SA 3.0)

Lista nagród i nominacji

 2004
Plebiscyt     Kategoria     Wynik
Eska Music Awards     Artystka Roku     Nominacja
MTV Europe Music Awards     Best Polish Act     Nominacja
2005
Plebiscyt     Kategoria     Wynik
As EMPiKu     Wydarzenie Roku     Wygrana
Fryderyki 2004     Wokalistka Roku     Wygrana[2]
Fryderyki 2004     Nowa Twarz Fonografii     Wygrana[2]
Fryderyki 2004     Album Roku Pop
(Samotność po zmierzchu)     Wygrana[2]
Fryderyki 2004     Kompozytor Roku     Nominacja[2]
Fryderyki 2004     Autor Roku     Nominacja[2]
Fryderyki 2004     Piosenka Roku
(„Tego chciałam”)     Nominacja[2]
Fryderyki 2004     Videoklip Roku
(„Tego chciałam”)     Nominacja[2]
Byk Sukcesu     Debiut Roku     Wygrana
Eska Music Awards     Płyta Roku
(Samotność po zmierzchu)     Wygrana
2007
Plebiscyt     Kategoria     Wynik
Paszport Polityki     Muzyka Popularna     Nominacja[3]
Mikrofony Popcornu     ?     Wygrana
Fryderyki 2006     Wokalistka Roku     Wygrana[4]
Fryderyki 2006     Album Roku Pop
(Kilka historii na ten sam temat)     Wygrana[4]
Fryderyki 2006     Piosenka Roku
(„Trudno mi się przyznać”)     Wygrana[4]
Fryderyki 2006     Videoklip Roku
(„Trudno mi się przyznać”)     Wygrana[4]
Fryderyki 2006     Kompozytor Roku     Nominacja[4]
Fryderyki 2006     Autor Roku     Nominacja[4]
Fryderyki 2006     Produkcja Muzyczna Roku
(Kilka historii na ten sam temat)     Nominacja[4]
Fryderyki 2006     Produkcja Muzyczna Roku
(„Trudno mi się przyznać”)     Nominacja[4]
Eska Music Awards     Album Roku – Polska
(Kilka historii na ten sam temat)     Wygrana
Eska Music Awards     Artystka Roku – Polska     Nominacja
MTV Europe Music Awards 2007     Best Polish Act     Nominacja[5]
2008
Plebiscyt     Kategoria     Wynik
Fryderyki 2008     Wokalistka Roku     Nominacja[6]
Fryderyki 2008     Autor Roku     Nominacja[6]
Sopot Hit Festiwal     Polski Hit Lata
(„Nigdy więcej nie tańcz ze mną”)     Nominacja
VIVA Comet Awards     Artystka Roku     Nominacja
VIVA Comet Awards     Charts Award     Nominacja
VIVA Comet Awards     Image Roku     Nominacja
MTV Europe Music Awards 2008     Best Polish Act     Nominacja
2009
Plebiscyt     Kategoria     Wynik
Wysokie Obcasy     Polka Roku     Nominacja
Fryderyki 2009     Wokalistka Roku     Nominacja[7]
Fryderyki 2009     Kompozytor Roku     Nominacja[7]
Fryderyki 2009     Autor Roku     Nominacja[7]
Fryderyki 2009     Album Roku Pop
(W spodniach czy w sukience?)     Nominacja[7]
Fryderyki 2009     Piosenka Roku
(„Nigdy więcej nie tańcz ze mną”)     Nominacja[7]
Fryderyki 2009     Videoklip Roku
(„Nigdy więcej nie tańcz ze mną”)     Nominacja[7]
Fryderyki 2009     Produkcja Muzyczna Roku
(W spodniach czy w sukience?)     Nominacja[7]
Fryderyki 2009     Najlepsza Oprawa Graficzna
(W spodniach czy w sukience?)     Nominacja[7]
MTV Europe Music Awards 2009     Best Polish Act     Nominacja
Infomuzyka.pl     Najlepszy Polski Wykonawca     Nominacja
Róże Gali     Piękni w Sieci     Nominacja[8]
2010
Plebiscyt     Kategoria     Wynik
OGAE Video Contest     Najlepszy Teledysk
(„Bang Bang”)     Nominacja[9]
EuroCharts     Najlepszy Polski Wykonawca     Nominacja
Onet.pl     Polska Płyta Roku     Nominacja[10]
2011
Plebiscyt     Kategoria     Wynik
Fryderyki 2011     Wokalistka Roku     Nominacja[11][12]
Fryderyki 2011     Album Roku Pop
(Ania Movie)     Nominacja[11][12]
Fryderyki 2011     Teledysk Roku
(„Bang Bang”)     Wygrana[11][13]
Fryderyki 2011     Produkcja Muzyczna Roku
(Ania Movie)     Nominacja[11][13]
Glamour     Kobieta Roku – Piosenkarka     Nominacja[14]
Glamour     Metamorfoza Glamour – Nagroda Specjalna Pantene Pro-V     Wygrana[15]
OGAE Video Contest 2011     Teledysk
(„Silent Sight”)     Nominacja[16]

źródło: Wikipedia (autorzy, na licencji CC-BY-SA 3.0)